Danu­ta Rum­feld współ­za­ło­ży­ciel­ka i pre­zes, w latach 1990 – 2002, Rodzi­ny Katyń­skiej w Bydgoszczy

Danu­ta Rum­feld ur. 1926 r. zmar­ła 20 sierp­nia 2002 r.

Cór­ka kpt. Igna­ce­go Nowa­ka odzna­czo­ne­go Krzy­żem Vir­tu­ti Mili­ta­ri, kie­row­ni­ka Refe­ra­tu II Komen­dy Rejo­no­wej Uzu­peł­nień w Rawie Ruskiej zamor­do­wa­ne­go w kwiet­niu 1940 r. przez NKWD w Bykowni.

13 kwiet­nia 1940 r. żona kpt. Igna­ce­go Nowa­ka wraz z cór­ką Danu­tą zosta­ły wywie­zio­ne do Kazach­sta­nu gdzie pra­co­wa­ły przy­mu­so­wo jako robot­ni­ce koł­cho­zo­we. W maju 1945 r. wró­ci­ły do Pol­ski do rodzin­ne­go Inowrocławia.

Danu­ta Rum­feld była współ­za­ło­ży­ciel­ką i pre­ze­sem Rodzi­ny Katyń­skiej w Byd­gosz­czy przez 12 lat. Czło­wiek – insty­tu­cja, nie ogra­ni­cza­ła się tyl­ko do pro­wa­dze­nia Rodzi­ny Katyń­skiej w Byd­gosz­czy, ale peł­ni­ła waż­ne funk­cje w Fede­ra­cji Rodzin Katyń­skich w War­sza­wie, Związ­ku Sybi­ra­ków, Woje­wódz­kim i Miej­skim Komi­te­cie Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa, Towa­rzy­stwie Pamię­ci Powsta­nia Wiel­ko­pol­skie­go w Bydgoszczy.

Była duszą wszyst­kich przed­się­wzięć w Rodzi­nie, wspa­nia­łą orga­ni­za­tor­ką piel­grzy­mek tra­są cmen­ta­rzy na Wscho­dzie, sen­ty­men­tal­nych podró­ży po daw­nych Kre­sach Wschod­nich Rze­czy­po­spo­li­tej oraz licz­nych wycie­czek kra­jo­znaw­czych. Była też autor­ką i współ­au­tor­ką wie­lu opra­co­wań poświę­co­nych zamor­do­wa­nym na nie­ludz­kiej ziemi.

Za trud i poświę­ce­nie wło­żo­ne w upa­mięt­nie­nie Zbrod­ni Katyń­skiej zosta­ła odzna­czo­na Zło­tym Krzy­żem Zasłu­gi, odzna­ką hono­ro­wą Sybi­ra­ka, srebr­nym i zło­tym meda­lem Opie­ku­na Miejsc Pamię­ci Naro­do­wej i kom­ba­tanc­kim Krzy­żem Zasługi.

Bar­ba­ra Kry­sty­na Bocheń­ska w latach 2002–2007 pre­zes Rodzi­ny Katyń­skiej w Bydgoszczy

Bar­ba­ra Kry­sty­na Bocheń­ska ur.1934 r. zmar­ła 8 stycz­nia 2013 r. Była cór­ką kpt. pilo­ta Bro­ni­sła­wa Józe­fa Lubin­kow­skie­go, absol­wen­ta Ofi­cer­skiej Szko­ły Mary­nar­ki Wojen­nej w Toru­niu, ofi­ce­ra Mor­skie­go Dywi­zjo­nu Lot­ni­cze­go w Puc­ku i Flo­tyl­li Piń­skiej oraz pocho­dzą­cej z Byd­gosz­czy Ger­tru­dy ze Sperkowskich.
We wrze­śniu 1939 r. kpt. Lubin­kow­ski wpadł w ręce Sowie­tów. Był więź­niem Koziel­ska. Zgi­nął w Katy­niu na począt­ku kwiet­nia 1940 r.

Latem 2000 r. (mie­siąc przed wyjaz­dem na uro­czy­stość otwar­cia Pol­skie­go Cmen­ta­rza Wojen­ne­go w Katy­niu) pani Bar­ba­ra wspo­mi­na­ła: – Pierw­szy raz byłam w Katy­niu pięć lat temu (rok 1995). Na pod­sta­wie mate­ria­łów źró­dło­wych usta­li­łam praw­do­po­dob­ne miej­sce pochów­ku ojca. Wyda­wa­ło mi się, że sta­wiam zapa­lo­ny znicz na gro­bie taty.

Od jesie­ni 2002 r. po śmier­ci Danu­ty Rum­feld , współ­za­ło­ży­ciel­ki i pierw­szej pre­zes Rodzi­ny Katyń­skiej w Byd­gosz­czy, peł­ni­ła obo­wiąz­ki sze­fo­wej sto­wa­rzy­sze­nia. Orga­ni­zo­wa­ła i uczest­ni­czy­ła w wie­lu piel­grzym­kach na gro­by ojców i w wyjaz­dach na daw­ne zie­mie II Rzeczypospolitej.

Kie­ru­jąc Rodzi­ną Katyń­ską w Byd­gosz­czy, przy­czy­ni­ła się do utrwa­le­nia pamię­ci o ofia­rach Zbrod­ni Katyńskiej.

Bra­ła udział w licz­nych spo­tka­niach z ucznia­mi byd­go­skich szkół, pod­czas któ­rych prze­ka­zy­wa­ła mło­dym praw­dę o tra­ge­dii pol­skich jeń­ców, ofiar NKWD i ich rodzin.
Z wykształ­ce­nia pani Bar­ba­ra była polo­nist­ką i peda­go­giem, absol­went­ką Uni­wer­sy­te­tu Miko­ła­ja Koper­ni­ka w Toruniu.
Była oso­bą nie­zwy­kle ser­decz­ną i dowcipną.

Iza­bel­la Mon­tow­ska w latach 2007–20017 pre­zes Rodzi­ny Katyń­skiej w Bydgoszczy

Obec­nie Hono­ro­wy Pre­zes Rodzi­ny Katyń­skiej w Bydgoszczy